سیستم های سختی گیر رزینی

سختی گیر رزینی (water sofetner) ،(سختی گیر مکانیکی  یا سختی گیر های تبادل یونی)، رایج ترین انواع سختی گیر در بازار هستند که با کاستن مواد معدنی کلسیم و منیزیم، از آب از سختی آن کم می کنند. معمولا برای مصارف صنعتی، شهری، و تجاری استفاده می شوند . از کاربردهای سختی گیر می توان موارد زیر را نام برد : آب آشامیدنی ، بویلر و راکتور وآب جبرانی ، برج خنک کننده با آب ، آب با درجه خلوص بالا، خشکشویی ها و رستوران های بزرگ ، حفاظت از عناصر انتقال حرارت و نازل اسپری ، استفاده در اسمز معکوس ، تصفیه ی  فاضلاب

مشخصات کلی رزین تبادل یونی ، ماتریس پلیمری حل نشدنی  است که حاوی یون های نا پایدار قادر به تبادل با یون در محیط اطراف است. این مواد در فرآیند سختی گیر آب ، یون های سختی آور آب (کلسیم و منیزیم) را حذف می کنند و به جای آن سدیم آزاد می کنند. رزین های تبادل یونی را می توان به دو گروه بزرگ  ، رزین کاتیونی و رزین های آنیونی تقسیم کرد.

ساختار سختی گیر شامل یک مخزن اصلی از جنس فولاد یا کامپوزیت است که درون آن رزین قرار گرفته است و در کنار این مخزن ، یک منبع نمک جهت احیای سختی گیر می باشد. شیرهای موجود در سیستم سختی گیر شامل شیر سلویید ولو نام دارد که بزرگ ترین شیر سختی گیر بوده و وظیفه آن تغییر مسیر آب در لوله های سختی گیر به منظورهای مختلف است. چندین شیر کوچک دیگر شامل شیر هواگیری که در قسمت فوقانی سختی ، شیر ورودی در مسیر ورودی سختی گیر ، شیر خروجی روی لوله مسیر خروجی سختی گیر ، شیر خط نمک در مسیر آب نمک، شیر تخلیه در مسیر بک واش و شیر تخلیه شستشو در مسیر تخلیه شستشو.

رزین‌ها بر حسب گروه عامل تعویض متصل به پایه پلیمری رزین به چهار دسته تقسیم می‌شوند:  رزین‌های کاتیونی قوی، رزین‌های کاتیونی ضعیف، رزین‌های آنیونی قوی، رزین‌های آمونیونی ضعیف

سختی گیر دوبلکس، سختی گیری با دو مخزن که یکی از آن ها به عنوان رزرو جهت مواقعی که سیستم نیاز به شست و شو معکوس دارد مورد استفاده قرار می گیرد. نحوه عملکرد آن ها به این صورت است که در زمان احیاء و شست و شو یکی از مدار خارج شده و دیگری در مدار جهت سختی گیری قرار می گیرد. این امر موجب می گردد تا سیستم سختی گیر هیچگاه از مدار خارج نشود و در مواقعی کاربرد دارد که حضور پیوسته سختی گیر اهمیت بالایی داشته و نمی توان در مواقع احیاء یا تعمیرات آن را  از مدار خارج نمود.